Struinen op safari in Keent

‘Of ik zin had een keer mee te lopen door Natuurgebied Keent.’ Een attent berichtje van Marit, oud-leerling van mij en trouw lezer van deze blogs; ze werkt bij Stichting Taurus in Keent. Daar - tussen Ravenstein en Grave -  fiets ik regelmatig en zie dan vanaf de dijk taurossen en pony’s door het gebied struinen. Maar zelden neem ik de afslag naar het buurtschap. Dus wordt het wel eens tijd. We spreken af bij Marits kantoor aan de Zuijdenhoutstraat 2, waar ook het Infocentrum van het Brabants Landschap zit.

Verrijking voor Brabant

Het bezoekerscentrum is vanwege corona nog gesloten. Daarom praat Marit me wandelend richting de dijk alvast wat bij. Over het Gelderse verleden van Keent, dat door het rechttrekken van de Maas Brabants werd in 1958. Dat door deze uiterwaard het overstromingsgevaar van de rivier is geweken. Over hoe een landbouwgebied struingebied werd. Het nut van de grote grazers en wat er allemaal bij komt kijken om een uitgestorven oerrund terug te fokken. Wat een aanstekelijke bevlogenheid in haar verhalen.

Vanaf de dijk wandelen we meteen het natuurgebied in. Het is een namiddag begin juni en de zon schijnt al zomers. Een verademing, na de regenlente die ons overspoelde. Het gras is groener dan groen. We beginnen op de verharde paden, maar op advies van m’n gids slaan we al snel de struinpaden in.

Op safari dicht bij huis

We gaan over paadjes die de taurossen al voor ons hebben gebaand. Marit noemt het hun ‘snelwegen’ en tipt dat een kolonne runderen altijd voorrang heeft. We staan even stil bij een kudde waar de oudsten liefdevol voor hun kalveren zorgen. Marit kent ze allemaal. Eentje met gigantisch lange, brede hoorns beloert de twee wandelaars. Wij blijven in alle rust op gepaste afstand, zoals het hoort.  Kris kras struinen we verder door het veld als even voorbij een dassenburcht konijnen ons pad doorkruisen. Omringd door fladderende vlinders en vogelgeluiden zien we Exmoorpony's over het grasland een plaatsje zoeken in de schaduw. Wat een ongelooflijk mooie plek is dit natuurgebied. Het is onmogelijk om alles in één wandeling te zien en te beleven.

Terras Keent

De avond valt als we uitkijken over de weidse vlakte. Ik waan me voor even op een Afrikaanse savanne. Op de weg terug komen we langs ‘Terras Keent’ van Wim de Kleijn. Voor een drankje, warme appeltaart, bitterballen én een goed verhaal kun je hier terecht. Vanwege de gezondheidsklachten van Wim bedienen zijn kinderen nu op het terras. En dat doen ze vol overgave, volledig in de stijl van pa. Het is een must om voor, tijdens of na je struinwandeling hier neer te strijken. Grote kans dat je terrasbezoek uitloopt, maar je met de prachtigste verhalen over het natuurgebied thuiskomt.

Snel weer terug

En anders valt er genoeg te halen in het Infocentrum, dat zo snel als het mag weer open zal gaan voor publiek. Later die avond stuurt Marit nog een berichtje met een foto van de ondergaande zon, die schittert over het gebied; de taurossen glanzend in het gouden uur. Ik moet snel weer eens terug.

Om te weten: