Laarzenpad

Beschrijving

Startpunt beschrijving:  parkeerplaats aan de Macharenseweg iets ten noorden van 5346 JM, Oss. 

Neem vanaf de parkeerplaats het pad dat het bos in leidt. Sla op de splitsing rechtsaf, met de vijver aan je linkerhand. Het ‘oude zwembad’ zoals het in de volksmond wordt genoemd werd op 30 juni 1934 officieel geopend. Het deed bijna 34 jaar dienst als zwembad; streng gescheiden in een dames- en herenbad, zowel het diepe als het ondiepe, en natuurlijk ’t kinderbad. Op 1 juni 1968, toen het nieuwe zwembad aan de Kortfoortstraat open ging, werd het oude zwembad gesloten. Eind 1971 werden de gebouwen gesloopt en een gedeelte van het bad opgevuld met zand en aangeplant. Nu is het gebied een prachtig vogelreservaat en natuurgebied. Enkele herinneringen aan het zwembad zijn nog te zien, zoals de restanten van een duikplank.

Aan je rechterhand, achter de rietkraag, ligt het Ossermeer. Hier werd, in dezelfde tijd als het zwembad, een ijsbaan aangelegd. In de jaren 50 van de vorige eeuw werden hier bij vorst schaatswedstrijden gehouden. Deze ijsbaan was ’s avonds verlicht, maar de lantaarnpalen zijn in de loop van de tijd verdwenen. Als je de route vervolgt loop je over de smalle strook land tussen het zwembad en het reeds genoemde Ossermeer. Dit is het restant van een oude Maasarm. Het maakt deel uit van de Grote- of Hertogswetering. Dit is een afvoerkanaal dat loopt van Raam (bij Grave) tot Gewande (ten noorden van ’s-Hertogenbosch); het werd aangelegd in de 14e eeuw, onder Hertog Jan II van Brabant (regeerde 1294-1312). Hierbij werd gebruik gemaakt van bestaande restanten van oude Maasarmen (zoals dus het Ossermeer), die werden verbonden door gegraven gedeeltes, de weteringen.

Sla, wanneer je de vijver vrijwel rond bent, op de splitsing rechtsaf; even verderop nog een splitsing, ga hier rechtsaf, het bruggetje over. Het pad kronkelt tussen de bomen door en komt uit op een langgerekt weiland. De route volgt deze strook gras tussen de dijk aan je linkerhand en de rietkraag rechts. Tenslotte wordt het een smalle doorgang tussen riet en struiken; daarachter kom je weer op een open weiland. Aan je linkerzijde een aantal langgerekte bosjes van stekelige struiken, o.a. meidoorn en sleedoorn; deze bieden een belangrijke beschutting aan talloze vogels. Aan je rechterhand een griendbosje met karakteristieke, een beetje gelige wilgen. Een griend is eigenlijk een wilgenplantage; de takken worden geoogst, o.a. voor het vlechten van manden. Om dit makkelijker te kunnen doen worden de bomen dicht bij de grond geknot. De ‘traditionele’ knotwilg daarentegen stond meestal aan een sloot langs een weiland; om vraat te voorkomen moesten die hoger, buiten bereik van het vee, worden geknot.

Je bent het laatste doornbosje nog niet gepasseerd als je rechts een bankje ziet staan; sla hier linksaf, in de richting van de slagboom. Je komt (bij knooppunt 66) uit op de Oijenseweg; volg deze in dezelfde richting, dus naar de bebouwing toe. Sla op de T-splitsing met rechtdoor een voor autoverkeer geblokkeerde doorgang (knooppunt 98) linksaf, Spitsbergerweg. Deze weg is genoemd naar een boerderij die hier ooit stond. Of er een relatie is met de eilandengroep in de Noordelijke IJszee is onduidelijk. 

Na ongeveer 700 m aan je rechterhand een sportcomplex. Sla hier (knooppunt 21) door het poortje linksaf en volg het pad aan de linkerkant van het langgerekte bosje. Dit bosje is een voorbeeld van een zogeheten ‘groene vinger’, hiervan strekken zich er een aantal uit vanaf de rand van de stad naar het noorden. Zulke stroken vormen een belangrijk woongebied voor vele vogels en klein gedierte, en dienen ook als ‘verkeersweg’. De strook hier wordt regelmatig beweid met schapen. Houd daarom hier je hond aan de lijn!

Halverwege de groene vinger wissel je van kant; je loopt verder langs de rechterzijde. Aan het eind passeer je weer een poortje en komt (knooppunt 68) op de Meerdijk; sla hier rechtsaf. Deze Meerdijk stamt waarschijnlijk uit de 14e eeuw als verbinding tussen de Maasdijk en de hogere zandgronden, als bescherming toen de rivier verder stroomopwaarts nog niet compleet bedijkt was. Zoals je ziet staan aan weerszijden knotwilgen; in totaal heeft de 1200 m lange dijk er ca. 350. Deze worden beheerd in een ‘drieslagstelsel’: het ene jaar wordt de ene zijde geknot, het volgend jaar de andere kant, het derde jaar worden de bomen met rust gelaten. Op die manier is er altijd een deel uitgegroeid, hetgeen belangrijk is voor vogels en vleermuizen.

Aan het eind van de Meerdijk steek je de drukke Macharenseweg over. Ga (bij knooppunt 62) linksaf langs het fietspad. Dit gedeelte van de Ossermeer is van een veel latere datum dan het gedeelte dat je eerder passeerde. In de tweede helft van de vorige eeuw heeft men in dit gebied de natuur zijn werk laten doen met als resultaat riet, water en kreupelhout; kortom, een prachtige aanwinst, niet alleen om te zien maar ook als een geweldig leefgebied voor veel (water)vogels en kleine amfibieën (niet toegankelijk). 

Ter hoogte van de parkeerplaats steek je de Macharenseweg weer over om terug te keren op het uitgangspunt.